“Zodra ik in 1976 naar Mont-près-Chambord verhuisde, begon ik celadon te bestuderen, zoekend in boeken naar informatie die er niet was.
Tien jaar later, in 1986, leidde een weegfout me op het pad van dit satijnachtige, doorschijnende, betoverende en mythische materiaal, waaraan ik nog steeds al mijn gedachten en al mijn tijd besteed. Hoewel ik nu de technische principes heb herontdekt die de vorming van deze beroemde “vettige glans” bepalen, blijf ik proberen, altijd op zoek naar een nieuwe perfectie in de kwaliteit van een satijnen afwerking of in de nuance van een toon.
Celadon geeft een gevoel van zachtheid, een indruk van oneindige diepte. Daarentegen stelt deze sereniteit me in staat om een zekere spanning en dramatiek uit te stralen in sculpturen met complexe, levendige en soms gekwelde lijnen.
De buitenkant van de werken is geboetseerd uit een blok zeer zachte klei. Nauwelijks georganiseerde, maar dynamische, overvloedige en nerveuze vormen, getekend in een snel gebaar, ontstaan dan en behouden op hun oppervlak de sporen van deze brutale en gepassioneerde genese.
Na een tijdje drogen werd de klei hard en groef ik erin. De actie duurt lang, de aarde is stevig geworden, de lijnen worden strak en dan stijf, en de oppervlakken worden gladder. Randen en min of meer taps toelopende uitsteeksels nemen dan de leegte in en geven die ritme en organisatie. Het zijn de ideeën en reflecties die ik combineer met de meer sensuele vormen van de buitenkant. In de meest recente sculpturen contrasteert de modellering van een vlezige lip met de spanning van een lijn die taps toeloopt als een lemmet, waarbij het materiaal wordt uitgeput voordat het verdwijnt.
De tegenstelling tussen het onbepaalde en het definitieve spreekt me enorm aan en vormt de basis van mijn werk. Ik hou van deze progressie van het effect van materie, waar iedereen zijn verbeelding in kwijt kan, naar een zeer gedefinieerde vorm die een symbolisch esthetisch universum uitdrukt.”
Jean-François Fouilhoux